Ne bir eksik, ne bir fazla. Ömrümüzü değer verdiğimiz şeylere ulaşmak için harcarız. Belki sorulduğunda söylemeyiz, belki içimizde gizli tutmayı tercih ederiz, belki küçümsenmekten ya da dışlanmaktan korkarız. Yine de değer verdiğimiz şeyler başkaları tarafından mutlaka anlaşılır. Söz ile söylemesek bile, tutum, davranış ve yönelimlerimiz değer verdiğimiz şeyleri apaçık belli eder. İnsanoğlunun çok büyük bir çoğunluğu paraya ve mala değer verir. Kapitalist sistem de insanları buradan yakalayarak istediği yere yönlendirir. Hatta bazen o kadar ileri gider ki “Paranın satın alamayacağı hiçbir insan yok” der. Reklamlar bir yandan satın alma çılgınlığını kamçılar, paraya olan ihtiyaç gerçek ihtiyacın ötesinde iyice şişirilir. Eldeki para yetmez olur, daha fazla para kazanma yolları aranır. Sahip olma isteği kontrolden çıkmışsa meşru olmayan para kazanma yöntemleri denenir. İşin ucu gayri meşru işlere ve dolandırıcılığa kadar gider. Çok az bir kısım insan için toplumsal değerler ve karakter daha önemlidir. Paranın gücünün farkındadır, ama ona kul köle olmaz. İhtiyaçları hayatın gerçekleri ile uyum içindedir. Aldığı şeyleri “Desinler, beğensinler…” diye değil, gerçekten ihtiyacı varsa alır. Hava atmak, mal ve varlık yarıştırmak ona yabancı şeylerdir. Kapitalizmin en zorlandığı kısımdır bu insanlar. Ve onların her zaman az olmasını ister bu sistem. Çoğunluğa dönüşmeleri kapitalizmin kabusudur. Şimdi iki seçenek var karşımızda. Hangisini seçersiniz? Sizi hangisi daha mutlu eder? Hangisi yaşamın ve var olmanın o dayanılmaz hazzına kavuşturur? Ben ikincisi diyorum. Az da olsa seçkin tarafta olmak daha iyidir. Paranın satın alamayacağı insani değerlere sahip olmak asıl zenginliğin ta kendisidir. Paranın gücünü inkar etmeden, ama ona köle de olmadan yaşamak bir ayrıcalıktır. O halde nelere değer verdiğimizi tekrar bir gözden geçirelim. Öyle şeylere değer verelim ki değerimiz kat kat artsın. Başta Yüce Yaratıcımız olmak üzere güzel ve iyi olan her şeye değer verelim. Bizi biz yapan, bizi şu evren ağacının meyvesine dönüştüren tüm insani özelliklere değer verelim. Yardımlaşmaya, saygıya ve sevgiye, dürüstlüğe, tertip ve düzene, temizlik ve hijyene, sözünde durmaya, empati kurmaya, yerli yerince konuşmaya, sır tutmaya, vefalı ve sadık olmaya, değer verelim. Verelim ki değerimiz evren kadar olsun. Şu geçici hayatta kalıcı ve bizi ebedi mutluluğa ulaştırıcı şeylere değer vereceğimiz o güzel ve mutlu günlere beraberce el ele.